reintergratie

We zijn weer in Europa en kunnen weer met de vertrouwde euro’s betalen, daarnaast hebben we allemaal dikke kleding uit de kastjes getoverd om ons te wapenen tegen de wind en regen. Ik probeer steevast op mijn slippers te blijven lopen maar ook die moet ik soms echt met veel tegenzin inwisselen tegen bergschoenen, kortom onze reintergratie naar Nederland is dik onderweg. Met nog minder dan 3 weken te gaan is dat misschien een goed teken, toch merk je dat iedereen aan boord wat kribbiger wordt. Of het door het hollandse weer komt, of omdat het einde in zicht is hou ik nog maar even in het midden.
De exacte vertrek datum blijft lastig vast te stellen omdat het weer hier bijzonder veranderlijk is. Enige zekerheid die de kapitein ons kan bieden is dat het stormy gaat worden! Nice!
Van ons verblijf op de Azoren erg genoten, het is hier een mooi gebied, en de laatste paar dagen zien we dat soms ook omdat het zonnetje dan begint te schijnen. Erg vrolijk van de berichten uit NL worden we niet want daar schijnt het nog steeds te vriezen, hoe we ons daarop gaan kleden ik ben benieuwd.
Het algehele strafkamp is hier opgeheven (nu voorwaardelijk) dus dat betekent dat alle leerlingen weer aan alles mee mogen doen en dat hebben ze ook verdiend. Het beloofd dus een gezellige laatste leg te worden. Tussen Bermuda en de Azoren maar liefst 71 toetsen gemaakt door onze kanjers, respect voor de prestatie die ze neer hebben gezet onder zulke omstandigheden. Hier is het ook voor school nog even hard doorwerken zodat we hopelijk met zoveel mogelijk leerlingen de wachten in kunnen als iedereen klaar is met school. Met een aantal lesdagen terwijl we stil liggen moeten we toch een eind komen.
Na het voltooien van de oversteek is het traditie om dit te vieren in cafe Peter Sport, dat hebben we dus met de hele groep gedaan na aankomst. En je verblijf te “vereeuwigen” met een muur/grondschildering van het schip die de reis symboliseerd. Daar is een ontwerpwedstrijd voor uitgeroepen aan boord en uit een aantal prachtige creaties is een combinatie van twee ontwerpen gekozen. Naast school staat op de Azoren ook de solo centraal, een activiteit waarbij de leerlingen 24 uur individueel in de natuur doorbrengen. In een zelf gemaakt kampement en dan reflecteren op de reis, ik mocht mee als begeleiding samen met drie topcollega’s. Na een fikse wandeling de vulkaan op verblijven we in park Florestal midden in de wolken. Iedereen zet snel een kampje op maar als de avond valt hebben wij het als begeleiding vrij lastig om iedereen terug te vinden in de mist waar de zaklamp niet verder rijkt dan 1 a 2 meter. Voor beiden kampen dus een hele belevenis, erg leuk om zo in het bos te bivakeren. De omgeving roept een bepaald deja-vú gevoel op: “In a nearly constant cover of clouds and rain, lies a little place in the forest, ugh everything is covered in moss and green! ;)
Bij terugkomst krijgen we een bokaal uitgereikt door de leerlingen van de Thor Heyerthal om de winst te bezegelen. Een heel kunstig bouwwerk van zeil en hout, wat een sportieve verliezers. De grappen en grollen onder de schepen zijn er helaas niet minder om geworden. Zo heeft de Eye onze naam verandert in de Wylde Swanz, De Regina heeft diezelfde naam op onze vlag in Peter Sport gekalkt. Worden er piratenvlaggen met borsten in de mast gehezen enzv. Natuurlijk blijven wij ook niet geheel onschuldig, op 1 april hadden Ingo en ik een leuke drill bedacht met de emergency suits. Binnen 2 minuten moest iedereen het schip kunnen verlaten in een pak dus timer erbij, achteraf zijn we hierin de Thor overgestormd en de Regina Maris binnen gevallen. Die op dat moment de Vagina Maris bleek te heten volgens de laatste update aan het achtersteven!
Gezamelijk wachten we met de schepen tot uitvaart mogelijk is, wellicht woensdag of donderdag, het aftellen aanboord is nu echt begonnen de laatste 3 weken zijn ingegaan. Helaas moeten we nog een stukje ruige zee overbruggen, maar home is getting closer. De meeste leerlingen hebben het alleen nog maar over wat gaan we eten als ik thuis ben enzv, er zijn hele lijsten opgemaakt en doorgestuurd naar huis. En hier bij de supermarkt zijn alle bunks tot de nok toe gevuld met chips en koekjes, ik denk stiekem dat ze dat nooit opkrijgen voor we in de haven zijn. Grappig om te zien dat sommige leerlingen helemaal opleven nu huis weer dichtbij komt en anderen ervan balen dat het avontuur en nu alweer op zit. Voorlopig hebben we nog 2,5 week om onze reintergratie voldoende aftesluiten, hopelijk is het genoeg ;)

Ps leuke stukjes over ons in de leeuwarder courant! Check de site!