Goed aangekomen!

Daar gaat ze…..


De Heilige Christoffel is weer omgebonden, het is weer zover Claire gaat op reis. Het was even totale chaos, de overdracht van mijn tijdelijke baan op het farel naar Gijs die na de kerstvak pas terugkomt. Ben ik niets vergeten? Eenmaal op het schip ben ik natuurlijk van alle communicatie afgesloten haha.

Afscheid nemen van vrienden/familie/leerlingen viel niet altijd even mee, het afscheidsfeestje was erg geslaagd! Ben erg slecht in afscheid nemen maar gezellig bowlen met de mensen die ik het meeste ga missen maakte het niet een emotioneel maar actief en gezellig samen zijn zonder de ik-ga-weg-factor, heel fijn!

Op vrijdag (mijn laatste werkdag) was er nog een afscheidsfeestje ;) een schoolfeest waar ik nog even langs ben gegaan om de leerlingen gedag te zeggen. Daarnaast een goed excuus om de toetsen die ik nog niet had nagekeken af te maken en in het postvakje te dumpen! Al met al tot 11 uur ’s avonds werk aan gehad!


Zaterdag kon het echt niet langer uitgesteld worden! De tas moest ingepakt worden, alle essentiële dingen wogen zo’n 18 kilo. Uiteraard krijg je het dan als vrouw weer voor elkaar om er met steeds eventjes iets extra’s erin te stoppen toch te eindigen met de max van 23 haha.

Lekker een dagje met Demi gekeuteld, en een supermooi cadeau van hem gehad een fotoboekje! Die we daarna samen hebben versierd met juist ja vissen en dolfijnen stickers. De laatste reisbenodigdheden ingeslagen en langs Omi geweest met Paps voor het laatste afscheid.


Zondag lekker een dagje met Martijn doorgebracht en toen was het echt wegwezen geblazen! Maandag om 06:30 op de kazerne in Amsterdam een leerling opgepikt die ivm galstenen naar huis was gevlogen op Tenerife. Ze mocht weer terugkeren naar het schip van de dokter, dus de 16 uur hoefde ik niet alleen door te brengen dat scheelt alweer.




All aboard!


Daar ben ik dan eindelijk op de plaats van bestemming! Soms verbaas ik me daar nog over, twee meiden 7 tassen vol met materiaal voor het schip, en drie transfers! Heerlijke corruptie op Antigua waar je geen bagage karretje, of vlucht mag nemen zonder er voor te betalen! Bizar. Vervolgens in eindelijk in Dominica moet je 6 formulieren invullen en staat er één douanier die rustig alles in gaat vullen in de computer, heerlijk op de tranguila mentaliteit. Uiteindelijk konden we twee andere mensen vinden voor een taxirit wat ons weer veel dollars scheelde. Blijken ze hier links te rijden (lekker ingelezen Claire) en zat ik dus aan de verkeerde kant om niet continue bijna-dood ervaringen te beleven (heerlijk voor de nek).

Gelukkig duurde de dodemansrit maar 2 uur over bergweggetjes door het oerwoud (prachtig maar pikkedonker dus dan zie je nog niets) waar maar 1 auto oppast maar toch tweebaans is. Geweldig systeem waarbij iedereen met groot licht seint dat je aan de kant moet en vervolgens bijna de auto aan de linkerkant erin beukt (juist ja daar zat ik natuurlijk), bewonderenswaardig die stuurmanskunsten. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat iedereen hier ook op de “snelweg” loopt en je zonder straatverlichting zwarte mensen in het donker niet zo goed aan ziet komen dit maakte de rit nog unieker!


Nadat we ons schijnbaar onvindbare schip toch hadden ontdekt lekker aanboord gestapt in een toch wel apart sfeertje. Ik dacht dat het aan mijn late aankomst lag maar de werkhouding aan

boord schort er nog wat aan. Juist dat dacht Claire ook, daar moet even de zweep overheen! Dat wordt een leuk klusje op weg naar Curacao vanaf de 20ste.

Gelijk met de neus in de boter vallen doe ik natuurlijk ook graag, dus ik was net op tijd voor de uitstap de volgende dag naar de boiling lakes! Dus om 6 uur weer uit de veren, en te voet door het oerwoud op pad (kleine tocht van zo’n 4 uur heen en dus ook weer terug). Maar het leek wel een spa bezoek, we hebben onze huid verwend met de mineralenklei bij de boiling lakes, daarna gebadderd in de natuurlijke (zwavel hottubs). Om na de zware terugtocht te gaan zwemmen in een groot waar ook een scene van de Pirates of the Caribean 2 is opgenomen. Mijn nek had het toch wel zwaar te verduren gehad (ik was weer te fanatiek in het meegaan, maar een douche onder de waterval was een heerlijke massagestraal waar ik weer heerlijk van opgeknapt ben.


Vandaag (19-12-2012) Wakker geworden met een nek waar nog een rugzak aan hing dus ik heb me afgemeld voor de excursie naar de rastafari’s. Ben eindelijk in mijn eigen hut getrokken en heb lekker rustig alles uitkunnen pakken. Daarnaast ben ik met Rolf op boodschappentocht geweest in Rosseau, bijzondere ervaring op zich. Als blanke wordt je hier continue de liefde verklaart heel apart voor iemand die thuis nooit bloemen krijgt ;) en de avocado’s op de markt zijn zo groot als Mango’s! Bizar dus.

Morgen gaan we het ruime sop op en zal ik eindelijk ontdekken of de whiplash nog invloed heeft gehad op mijn zeebenen. Na een aantal dagen varen zullen we in Willemstad aanmeren, dus speciaal voor Roos we liggen daar in de haven, kom gerust even kijken! alle thuisblijvers ivm de kosten hou ik Martijn op de hoogte als we daar aan zijn gekomen, tot snel!